Με τις μηχανές των εκδοτικών οίκων να δουλεύουν, ως είθισται εν όψει Χριστουγέννων, στον μέγιστό τους βαθμό, το OneMan ξεχωρίζει από το ντεμπούτο του δημοσιογράφου Νίκου Αμανίτη μέχρι το θρυλικό πρώτο βιβλίο του Λένου Χρηστίδη που επιτέλους επανακυκλοφορεί.

Νίκος Αμανίτης – Ο αγνοούμενος του Ματαρόα (Μεταίχμιο)

Ποιος ήταν ο ζωγράφος Νίκος Μπαλόγιαννης που ταξίδεψε με το Ματαρόα και μετά θάνατον τον μνημονεύουν οι Νew Υork Τimes; Κι εκείνο το κορίτσι που ήταν δεκαεννιά χρονών το 1939 και συνδέθηκε μαζί του, επέζησε; Δημιούργησε; Τον ξαναβρήκε; Μπορείς άραγε να ανακαλύψεις μια φοιτήτρια του Μεσοπολέμου στον 21ο αιώνα;

Ο αθηναϊκός Μεσοπόλεμος, το Παρίσι του ’39 και του ’45, η Κατοχή, το αλβανικό μέτωπο, το Σαν Φρανσίσκο του ’50 και η Νέα Υόρκη του ’60 είναι ο χωροχρονικός καμβάς στο συναρπαστικό πρώτο βιβλίο του Νίκου Αμανίτη, δημοσιογράφου με πολυδεκαετή καριέρα και άτεγκτη πίστη στην αξία της έρευνας, στην οποία και επιδόθηκε επί χρόνια ώστε να καταγράψει στο ντεμπούτο του τη μυθιστορία μιας ταραγμένης εποχής.

Βασίλης Γκουρογιάννης – Τα κιάλια του Βασίλι Τσουικόφ (Μεταίχμιο)

Τυπικό δείγμα του μετακατοχικού Έλληνα που προσπαθεί με οποιοδήποτε υλικό να καλύψει το προσωπικό και κυρίως το συλλογικό τραύμα είναι ο ήρωας του νέου μυθιστορήματος του καταξιωμένου συγγραφέα που εν προκειμένω με αφετηρία τα χρόνια της Κατοχής, φτάνει σχεδόν στο σήμερα και αντιμετωπίζει τον Εμφύλιο σαν έναν τοκογλύφο που δεν μπορεί κανένας να τον ξεχρεώσει όσο αίμα και μελάνι κι αν τον αφήσει να ρουφήξει από τις αρτηρίες του.

Όλα κινούνται με παραισθήσεις και ιδεοληψίες, δεν υπάρχει βεβαιότητα για τίποτε. Ματαιωμένες ζωές, ιδεολογικές ανατροπές, κωμικές και τραγικές καταστάσεις που εναλλάσσονται απροσδόκητα.

Γιάννης Δενδρινός – Η ασήμαντη ιστορία του Δημόνικου Παχτατζή (Διόπτρα)

Ο νεαρός Μάρκος Αδάμης, υπάλληλος στο Υποθηκοφυλα­κείο Αθηνών, ανακαλύπτει με τρόμο πως ο τραπεζικός λο­γαριασμός του έχει αδειάσει. Εν έτει 2012 η οικονομική κρίση σαρώνει όνειρα κι ελπίδες, η μέρα του Μάρκου όμως θα πάρει μια ακόμα περίεργη τροπή, όταν στην εργασία του εμφανίζεται ένας επίμονος άντρας με το όνομα Δημόνικος Παχτατζής. Οι αντιφάσεις στη ζωή αυτού του ξένου, μαζί με μια αμύθητη περιουσία δημιουργημένη στην Αμερική τα τελευταία σαράντα χρόνια, θα γίνουν αφορμή και η μοίρα των δύο αντρών θα ακολουθήσει κοινή πορεία.

Μάρω Δούκα – Ζήτω η Αγκάθα Κρίστι (Πατάκης)

Η Πολυξένη, συνταξιούχος του ΙΚΑ, 75 χρονών, είναι ζωντοχήρα, μητέρα μιας κόρης που ζει στην Αγγλία, ζει στο Σούνιο και καθημερινά κάνει μια μοναχική βόλτα στην παραλία. Μια μέρα το κύμα ξεβράζει τη σορό ενός άνδρα. Αυτόπτες μάρτυρες επίσης ένας γοητευτικός δημοσιογράφος, φέρελπις συγγραφέας, ο οποίος προσπαθεί, ματαίως, να βάλει σε μια τάξη το υλικό του μυθιστορήματος που θέλει να γράψει για τον Αιγέα, καθώς και δύο αστυνομικοί, καθώς και δύο αστυνομικοί.

Τα τέσσερα αυτά πρόσωπα, γύρω από τα οποία κινείται η οικογένεια του καθενός, άνθρωποι με τα μυστικά και τις πληγές τους, διασταυρώνονται τυχαία (ή, ίσως, όχι και τόσο τυχαία) με αφορμή αυτό το έγκλημα. Η πολυβραβευμένη Μάρω Δούκα γράφει ένα μυθιστόρημα που δείχνει πώς «κάθε άνθρωπος είναι και μια υπόθεση» στο κουβάρι της θνητής ζωής με τα πολλά αόρατα νήματα, είτε πρόκειται για μια ζωή σαν από βιβλίο του Ντοστογιέφσκι, του Καμί ή του Προυστ είτε σαν γραμμένη από την πένα της Άγκαθα Κρίστι ή και του Γιάννη Μαρή.

Παναγιώτης Ευαγγελίδης – Κωνσταντίνος (Γεννήτρια)

Στη ζόρικη νυχτερινή Αθήνα των αρχών της δεκαετίας του ’90 ο Κωστής ερωτεύεται τον μυστηριώδη Κωνσταντίνο, συναντιούνται σε πάρκα, σε σπίτια, σε αυτοκίνητα, ενώ γύρω τους φίλοι και γνωστοί αργοπεθαίνουν από το AIDS και ο κλοιός της απειλής διαρκώς σφίγγει. Το εμβληματικό queer μυθιστόρημα της δεκαετίας του ’90, επανεκδίδεται μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια για να ρίξει φως σε μια εποχή κι έναν κόσμο που κινδυνεύει να ξεχαστεί.

Μάρω Κακαβέλα – Το καλοκαίρι του σκύλου (Στερέωμα)

Πού πάνε τα νεκρά παιδιά; Κάποιοι λένε ότι δεν φεύγουν ποτέ από το σπίτι τους. Ότι τριγυρνάνε στα άδεια δωμάτια. Οι ποιητές τα βάζουν να στοιχειώνουν τους στίχους τους. Οι γονείς τους, που μένουν πίσω, παλεύουν με τα μάρμαρα στα μνήματα. Κι εμείς οι άλλοι μένουμε μετέωροι κι αμήχανοι μπροστά στις ιστορίες τους.

Αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για την απώλεια. Ούτε για τη μνήμη. Είναι η ιστορία του Ηλία και ενός κουταβιού, του Θύμιου, στην Αθήνα της κρίσης, έναν φριχτά ζεστό Αύγουστο. Αλλά είναι και η ιστορία του Νικήτα, ενός αστυνόμου σε λίμπο. Είναι οι διαδρομές τους σε μια άδεια πόλη και οι διασταυρώσεις των ενοχών τους.

Ανδρέας Καρκαβίτσας – Ο ζητιάνος (Αντίποδες)

Σε ένα χωριό του θεσσαλικού κάμπου που έχει μόλις προσαρτηθεί στο ελληνικό κράτος, εμφανίζεται ένας επαγγελματίας ζητιάνος που εκμεταλλεύεται τις εσωτερικές συγκρούσεις, την ευπιστία και τη δεισιδαιμονία των χωρικών.

Ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα όλων των εποχών επανακυκλοφορεί με επίμετρο του Σωτήρη Παράσχα στο οποίο αναδεικνύει τη μεταφορά του παράσιτου πάνω στην οποία στήνει ο Καρκαβίτσας το έργο του, ανατρέχοντας στη λογοτεχνική της παράδοση, συνδέοντάς τη με την εξέλιξη της επιστημονικής γλώσσας της εποχής και προτείνοντας μια ερμηνευτική γραμμή που υπερβαίνει τη λογική της ηθογραφίας.

Άρης Μαραγκόπουλος – Η μανία με την Άνοιξη (Τόπος)

Τον Αύγουστο του 2000 τέσσερις Aθηναίοι φτάνουν για διακοπές σε ένα νησί του Αιγαίου, πάλαι ποτέ τόπο εξορίας πολιτικών κρατουμένων, και διαπιστώνουν ότι ο ρυθμός της καθημερινότητας είναι αργός και τα προβλήματα συζητώνται σ’ έναν γυναικείο Συνεταιρισμό που θυμίζει σοβιέτ. Το όλο σύστημα ελέγχεται από μια εξηντάχρονη γυναίκα που έφτασε στο απομονωμένο, ακόμη τότε, νησί του Aιγαίου, το καλοκαίρι του ’65 για να απεμπλακεί από πολιτικά πρόσωπα της προδικτατορικής περιόδου.

Μεταξύ των μελών της αθηναϊκής παρέας και ορισμένων ντόπιων αναπτύσσονται σχέσεις φιλικές, εpωτικές αλλά και πολιτικές. Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2006 και σε δεύτερη έκδοση τον Απρίλιο του 2009. Η παρούσα έκδοση είναι εκ βάθρων αναθεωρημένη και επεξεργασμένη από τον συγγραφέα.

Ευάρεστος Πιμπλής – Πέρα από τη συναίνεση (Πόλις)

Το 2032, δεκαπέντε χρόνια μετά το #MeToo, η συναίνεση έχει καθιερωθεί ως κανόνας κάθε σeξουαλικής σχέσης. Είναι πια σαφές πως το «όχι» σημαίνει όχι. Η έννοια, όμως, του «ναι» παραμένει ανεξερεύνητη. Η συνάντηση δύο αντρών, του Ενζό και του Εμίλ, διαταράσσει τη γαλλική κοινωνία. Ο Ενζό υπερασπίζεται μια συντηρητική ανδροπρέπεια, ενώ ο Εμίλ διεκδικεί μια queer ταυτότητα.

Και οι δύο επιθυμούν τη βία: ο ένας να την ασκεί, ο άλλος να την υφίσταται. Ώσπου, μια μέρα, η σχέση τους γίνεται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης και πυροδοτεί ένα νέο κοινωνικό κίνημα, το #BeyondConsent. «Το μυθιστόρημα μου εξερευνά τα τυφλά σημεία της συναίνεσης» λέει για το -γραμμένο στα ελληνικά και τα γαλλικά- ντεμπούτο του ο 26χρονος συγγραφέας, «και θέτει το ερώτημα του τι σημαίνει να είναι κανείς άντρας σήμερα» (Εφ.Συν).

Λένος Χρηστίδης – Bororó (Καστανιώτης)

«Η καταγραφή των φασιστών με αφορούσε από την πρώτη στιγμή. Η πρώτη ατάκα στο Bororó («Τουφέκισμα θέλουν!») είναι ενός χουντικού. (…) Από τότε όλα τα βιβλία μου έχουν μέσα διαφόρων ειδών φασίστες, από ρατσιστές και ομοφοβικούς μέχρι χουντικούς και «μπαρμπάδες» της διπλανής πόρτας. Ίσως είναι η ύπαρξη αυτού του σετ σε όλα μου τα βιβλία που τα διατηρεί επίκαιρα δεδομένου ότι προχωράμε διαρκώς σε έναν ολοένα και εντονότερο εκφασισμό της κοινωνίας».

Τάδε έφη Λένος Χρηστίδης σε μια χειμαρρώδη συνέντευξη στο NEWS 24/7 με αφορμή την επετειακή έκδοση των 30 χρόνων του θρυλικού πρώτου βιβλίου του, με ένα συγκινητικό επίμετρο του Δημήτρη Χριστοπούλου που αποκαλύπτει κάποιες αλήθειες πίσω από τον μύθο του πρώτου θρυλικού βιβλίου του Χρηστίδη, χωρίς όμως ο μύθος να πλήττεται, κάθε άλλο.

Ηφαιστίων Χριστόπουλος – Ντιμινουίτες για αγίους (Εστία)

Ντιμινουίτα: Μια μινόρε συγχορδία λίγο διαφορετική· λίγο απόκοσμη, λίγο παράταιρη ανάμεσα στις υπόλοιπες, σαν κάτι να της λείπει. Με κοινό άξονα τη μουσική, τα κείμενα της συλλογής μάς πηγαίνουν από τα σκυλάδικα της ελληνικής επαρχίας ως τις Ηνωμένες Πολιτείες της δεκαετίας του ’90, κι από κει σε μια φανταστική Γερμανία όπου η ιστορία έχει εξελιχθεί διαφορετικά απ’ ό,τι στην πραγματικότητα, ακόμα και σε «ου τόπους», άχρονους και ανώνυμους, όπου οι ήρωες πασχίζουν να κάνουν ό,τι οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως σωστό, ανακαλύπτουν την αλληλοκατανόηση, αναζητούν το πραγματικό νόημα της τέχνης κι έρχονται αντιμέτωποι με το πένθος και με τις ίδιες τους τις πεποιθήσεις.

Γιώργος Ψωμιάδης – Η φωλιά (Κίχλη)

Έξι ήρωες εγκλωβισμένοι σε μια προσωπική ή συλλογική δυστοπία. Οι συνθήκες διαβίωσης στις μητροπόλεις, η εργασιακή δυσφορία και η αποξένωση που προκαλεί η κυριαρχία της τεχνολογίας συνθέτουν ένα ζοφερό, εχθρικό σκηνικό. Έξι ιστορίες για ανθρώπους που αντιστέκονται και ελπίζουν. Στην πρώτη του συλλογή διηγημάτων ο δημοσιογράφου γράφει «για εκείνους που ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν σε ένα κόσμο ξένο που διαστέλλεται απειλητικά, διευρύνοντας συνεχώς το κενό ανάμεσά μας» (Εφ.Συν.)

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ENTERTAINMENT ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ENTERTAINMENT

Aκολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.

Πηγή: www.oneman.gr      Αρχική