«You either die a hero or you live long enough to see yourself become the villain».

Είναι περίεργο πώς μία φράση από μία ταινία για τον Μπάτμαν, «The Dark Knight», μπορεί να περιγράψει με τόσο μεγάλη λεπτομέρεια την κατάσταση που επικρατεί τη δεδομένη στιγμή στο στρατόπεδο της ΑΕΚ, με την υπόθεση του Ματίας Αλμέιδα.

Μετά από τρία χρόνια τρέλας, παράνοιας, πάθους και θλίψης, οι δρόμοι του Αλμέιδα και της ΑΕΚ χωρίζουν οριστικά, με την Ένωση να γυρίζει σελίδα και να ψάχνει τον αντικαταστάτη ενός ανθρώπου, που έχει αφήσει αιώνια το στίγμα του στην ομάδα, με το νταμπλ του 2023 να μην είναι καν το σπουδαιότερό του επίτευγμα.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να αποτελεί κοινό μυστικό ότι η ΑΕΚ έχει τεράστια ανάγκη από ένα αριστερό μπακ, όμως η θέση την οποία το κλαμπ διαχρονικά αδυνατούσε να καλύψει, είναι αυτή του προπονητή. Μετά τη χρυσή εποχή του Ντούσαν Μπάγεβιτς στα 90s, επικρατεί το… χάος, με μερικές εκλάμψεις των Φερνάντο Σάντος, Λορένθο Σέρα Φερέρ και Μανόλο Χιμένεθ (μία απ' όλες τις φορές που επέστρεψε).

Αποκορύφωμα σε αυτήν τη μόνιμη κατάσταση αποτελεί η περίοδος που η ΑΕΚ επέστρεψε στα μεγάλα σαλόνια, μετά την περιπέτεια των χαμηλότερων κατηγοριών, εκεί όπου από το 2015 έως το 2022, ο άνθρωπος, που καθόταν στην άκρη του πάγκου, άλλαξε συνολικά 13 φορές (με τους υπηρεσιακούς προπονητές να μην προσμετρούνται καν). Με λίγα λόγια, είχε σχεδόν δύο προπονητές τη σεζόν!



Τότε είναι που συνέβη κάτι ασυνήθιστο, κάτι που άλλαξε μία κατάσταση που έμοιαζε να έχει γίνει πάγιος κανόνας για την ομάδα. Σαν να ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες και ξαφνικά βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή, για να αναλάβει την ΑΕΚ, η οποία βρισκόταν στη χειρότερή της κατάσταση, από τη χρονιά του υποβιβασμού.

Η σεζόν 2021/22 ξεκίνησε με μεγάλες βλέψεις και υψηλούς στόχους, με όνειρο η ομάδα να φτάσει μέχρι την κατάκτηση του πρωταθλήματος, την ώρα που τα πολυαναμενόμενα εγκαίνια της «OPAP Arena», ήταν μόλις μερικούς μήνες μακριά. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν καταστροφικό. Αγωνιστική κατάρρευση από πολύ νωρίς, με την κορύφωση να γίνεται στο φινάλε, τη στιγμή που ο Άρης με μυθική ανατροπή από το 2-0, έκανε το 3-2 και άφησε την Ένωση στην 5η θέση και εκτός Ευρώπης.

Έτσι, η πιο ιστορική σεζόν, εκείνη που το κλαμπ θα έμπαινε στο νέο του γήπεδο, θα ξεκινούσε με μία διαλυμένη ομάδα, με παίκτες παραγκωνισμένους και τους οπαδούς στα κάγκελα. Ο φόβος ήταν ξεκάθαρος: «Πώς θα μπει η ΑΕΚ σε αυτή την κατάσταση στο καινούργιο της σπίτι»;

Όλα αυτά, όμως, ξεκίνησαν σιγά σιγά να σβήνουν, όταν ο Αλμέιδα έπιασε δουλειά και το έργο του άρχισε να εμφανίζεται μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ακόμη και τον πρώτο καιρό, τις μέρες που ήταν… σκουριασμένες (με δύο ήττες στα πρώτα του τέσσερα ματς), υπήρχε γύρω του μία αύρα που τον κάλυπτε σαν ασπίδα, κάτι που οι ίδιοι ποδοσφαιριστές είχαν δημιουργήσει. Πολλοί από τους παίκτες της ΑΕΚ γνώριζαν καλά την κατάσταση που επικρατούσε με παλαιότερους προπονητές και αυτήν τη φορά οι ίδιοι καταλάβαιναν ότι κάτι διαφορετικό πήγαινε να συμβεί. Φαινόταν από τις δηλώσεις τους.

Η συνέχεια είναι γνωστή και θα μείνει για πάντα χαραγμένη σε κάθε ΑΕΚτζή που την έζησε είτε μέσα από την «OPAP Arena», είτε γενικότερα στη Νέα Φιλαδέλφεια, είτε ακόμη και από την τηλεόρασή του.



Εκείνο το νταμπλ δεν είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Ματίας Αλμέιδα με την ΑΕΚ. Τα συναισθήματα που δημιούργησε στον κόσμο της είναι. Για μία χρονιά σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι, εκτός ότι το γήπεδο ήταν γεμάτο, οι μισοί έκλαιγαν αντικρίζοντας το χορτάρι και τα βίντεο με παππούδες και παιδάκια αγκαλιά με δάκρυα στα μάτια, έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Σε μία τόσο φορτισμένη συναισθηματικά περίοδο, ο κόσμος είχε την τύχη να βλέπει στον πάγκο έναν προπονητή, που έδειχνε με τον τρόπο του, να αντιλαμβάνεται το τι πραγματικά συνέβαινε και οι αντιδράσεις του σε κάθε γκολ και σε κάθε χαμένη ευκαιρία το αποδείκνυαν.



Ο Αλμέιδα πήρε ποδοσφαιριστές που ήταν για το περιθώριο και μαζί με μία σειρά από (απρόσμενα) επιτυχημένες μεταγραφές, δημιούργησε μία ομάδα «καμικάζι» ή όπως ο Δημήτρης Μελισανίδης τους είχε χαρακτηρίσει, «τρομοκράτες».



Το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς έχει μείνει στην ιστορία. Μετά το φινάλε της πρώτης χρονιάς του Αλμέιδα, όλοι, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι, μέχρι και παλαίμαχοι της τότε ομάδας, έκαναν αυτόματα τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εποχές. Όλα αυτά την πιο κατάλληλη στιγμή, στην παρθενική σεζόν του νέου γηπέδου, που πολλοί πίστευαν ότι ποτέ δεν θα έρθει μετά από 19 χρόνια ξενιτιάς.

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο, ο Ντέμης Νικολαΐδης με ένα σχόλιό του περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο, όλα όσα έζησε αυτός και οι υπόλοιποι οπαδοί της ομάδας: «Δεν με νοιάζει φέτος να πάρουμε το πρωτάθλημα, όλα τα συναισθήματα που ένιωσα την προηγούμενη χρονιά με γέμισαν και με το παραπάνω».

Η περσινή χρονιά που από πολλούς θεωρείται αποτυχημένη, διότι όντως έχασε ένα δικό του πρωτάθλημα. Όμως και πάλι, κάποιος έπρεπε να οδηγήσει την ομάδα μέχρι εκεί, ώστε ο τίτλος να «γλιστρήσει» την τελευταία αγωνιστική, από μία άστοχη κεφαλιά του Ανσαριφάρντ.

Φέτος τα πάντα ήταν διαφορετικά. Η διοίκηση ήταν διαφορετική, το αγωνιστικό πλάνο ήταν διαφορετικό, ο ίδιος ο Αλμέιδα ήταν διαφορετικός. Τα λάθη ξεκίνησαν από πολύ νωρίς και τα προβλήματα αντί να μικραίνουν άρχισαν να γιγαντώνονται. Αποκορύφωμα σαφώς αποτελεί το 6-0 από τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ένας διασυρμός από τον οποίο, τελικά, η ομάδα ποτέ δεν κατάφερε να σηκώσει το κεφάλι της. Μία από τις λίγες φορές στην ιστορία του αθλήματος, αν όχι η μοναδική, που μία ομάδα καταφέρνει να χάσει το πρωτάθλημα σε… αγώνα Κυπέλλου.

Μετά από τρία χρόνια σταθερότητας, μετά από τρία χρόνια σιγουριάς, η ΑΕΚ μπαίνει και πάλι στη σφαίρα της αβεβαιότητας και σε ένα μέλλον που πραγματικά κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να επιφυλάσσει. Πάντως τα πιο πρόσφατα παραδείγματα από τις υπόλοιπες ομάδες του Big 4, που άλλαξαν έναν προπονητή βαρόμετρο, μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι.

Ο Παναθηναϊκός ταλαιπωρήθηκε τρομερά μετά την απομάκρυνση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο Ολυμπιακός έπρεπε να αλλάξει τέσσερις προπονητές σε 1,5 χρόνο, μετά τον Πέδρο Μαρτίνς, μέχρι να έρθει ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, αλλάζοντας ολοκληρωτικά την ιστορία του συλλόγου. Ενώ ο ΠΑΟΚ για να αντικαταστήσει τον Ραζβάν Λουτσέσκου που έφυγε το 2019, έπρεπε να φέρει τον… Ραζβάν Λουτσέσκου.

Βέβαια, μετά από ένα τέτοιο καταστροφικό σερί, με επτά ήττες και μία ισοπαλία, που φέρνουν την ΑΕΚ σε αυτή την κατάσταση που βρίσκεται τώρα, ποιος θα ήταν ο τρόπος ώστε οι δύο πλευρές να συνεχίσουν αρμονικά μαζί; Όσο τυπικό και αν ακούγεται, πολλές φορές είναι πέρα για πέρα αληθινό, όταν το γυαλί ραγίζει δεν ξανακολλάει…

Πηγή: www.sport-fm.gr      Αρχική